Prawdziwa historia i religia Indii

Religia Bharatawarszy jest wyrazem bezpośredniej Boskiej Łaski, która przejawiła się pod postacią naszych duchowych pism. Przedstawiają one pełną filozofię każdego aspektu Boga i stworzenia wszechświata oraz proces zbliżania się do Boga wraz ze wszystkimi informacjami przydatnymi dla wielbiciela. Dzieje się tak za sprawą wiecznych mędrców i świętych, których miłosierne czyny i dzieje składają się na większą część naszej świętej historii. Z powyższych względów religia i historia Bharatawarszy w niczym nie przypomina historii i religii świata zachodniego, na którą składają się dokonania i poglądy istot materialnych.

Są to opisy świętych osób, duchowych dokonań mędrców i ascetów, objawień i wiedzy o zbliżaniu się do Boga, pozwalającej duszy dotrzeć do Niego.

Nasze pisma opisują:

a) wszechobecność wszystkich postaci jednego Boga: Jego świętych siedzib, zalet, pełni, szczęścia i wszechwiedzy, a także jego nieskończonej łaski, która objawia jego chwałę, wielkość, życzliwość i boską miłość do dusz, czyniącą je równie szczęśliwymi jak On sam;

b) genezę, ewolucję i stworzenie wszechświata, który jest najwyraźniej przejawem nieskończonej, wiecznej i nieożywionej energii nazywanej mają, działającej za sprawą Boga i spowijającej niezliczone rzesze nieskończenie małych dusz, które są jej więźniami;

c) cechy, naturę, zachowanie i wieczne istnienie niezliczonych dusz wraz z przyczyną, naturą i stopniem ich ziemskich skłonności, które czynią je więźniami maji;

d) procedurę, praktykę, przeszkody i czynniki wspomagające, które wiążą się z osiągnięciem łaski Boga objawiającej świętą wiedzę, transcendentną wizję i duchową miłość, i które sprawiają, że skażoną mają duszę przepełnia wieczne szczęście;

e) oraz rożne dyscypliny wiedzy (sanskryt i jego gramatykę, astrologię, socjologię, bezpieczeństwo, medycynę itp.) dla powszechnej korzyści wszystkich ludzi.

Wszystkie te dziedziny wiedzy wraz z ich skomplikowanymi szczegółami zostały opisane w całkowicie współgrający ze sobą sposób. Dzięki temu jasne jest, iż wyżej wymienione dyscypliny przekraczają granice ludzkiej inteligencji i pochodzą od samego Boga. Wszystko, co pochodzi od Boga jest wieczne, ponieważ Bóg jest wieczny. Wiedza o Bogu i wiedza o ścieżce prowadzącej do Boga są wieczne, tak jak pisma, które tę wiedzę opisują i sanskryt, w którym zostały spisane. Wiecznie istniejące są świętymi mocami Boga, zatem wszystkie nasze pisma takie jak wedy, upaniszady, purany to również duchowe moce obecne w siedzibie Boga w ich duchowych, osobowych postaciach.

Do zachowania, zapamiętania, powielania i zabezpieczenia tak wspaniałej świętej wiedzy naszych pism potrzebne są święte osoby. Stwórca naszego brahmandy (systemu planetarnego wraz z niebiańskimi siedzibami) Brahma z bożą łaską stwarza również święte osoby określane mianem mędrców i ryszich. Te osobistości są wiecznymi towarzysza Pana, który pochodzą z Jego siedziby i pojawiają się na ziemi, aby podtrzymywać i ochronić świętą wiedzę dla dobra żyjących na świecie dusz.

Oprócz tego najwyższy Bóg Bhagawan Rama i Kryszna zstępują (jako awatary) na ziemię, by objawić sławę świętej miłości. Raz na jakiś czas przybywa wielu wiecznych świętych, których określamy mianem dżagadguru, aczarjów, bhaktów i świętych rasików, którzy pomagają duszom w rozbudzeniu wiary w Boga i podążaniu prowadzącą do Niego ścieżką. To ogólne ramy powstania świętego systemu religii Bharaty nazywanego sanatanaharmą bądź hinduizmem.

Żyjemy w wieku materializmu nazywanego kalijugą, który rozpoczął się 5101 lat temu (w 3120 roku p.n.e.). Wpływy tej epoki sprawiają, że gardzi się świętą prawdą, a w imię Boga propaguje przeciwne Mu czynniki. Rezultaty tego stanu rzeczy widoczne są od czasów, kiedy w Indiach narodził się Dżagadguru Siankaraczarja. W ciągu ostatnich dwustu lat zjawisko to nasiliło się za sprawą panowania brytyjskiego, które na wszelkie sposoby usiłowało zniszczyć kulturę i religię Indii, ponadto w tamtym okresie świadomie masowo publikowano literaturę, która zdezorientowała i wprowadziła w błąd cały świat.

Próbując narzucić przywiązanie do swojej materialistycznej kultury, by wyparła hinduską wiarę, przedstawiali zmyślone teorie i pogardliwe dogmaty przedstawiające hinduizm w uwłaczającej i poniżającej perspektywie. Takie publikacje do tego stopnia wpłynęły na hinduskich pisarzy, że oni sami zaczęli myśleć i pisać w podobny sposób. Szanowane organizacje, jak misja Bhartiya Vidya Bhavan i światowej sławy uczeni, jak dla przykładu Sarvepalli Radhakrishnan opublikowali książki, które powielają trend wypromowany przez Sir Williama Jonesa, członków Bengalskiego Towarzystwa Azjatyckiego, Maxa Muellera (który był sowicie wynagradzanym pracownikiem Kampanii Wschodnioindyjskiej) i innych.

Chcąc zrozumieć wieczność i świętość sanskrytu, pisma (wedy, upaniszady, purany itp.), religię Bharaty, naszych mędrców i świętych, którzy spisali wszystkie nauki, należy zestawić ze sobą zachodnią kulturę, literaturę, religię i cywilizację, aby czytelnik zapoznał się z rozwojem zachodniego pisma, języków, cywilizacji, religii, obrzędów religijnych, książek religijnych i mitologii wraz z historią Zachodu z okresu od 4 tys. lat p.n.e. do XX wieku.

W trzecim rozdziale omówiono nieznane źródła pisane i tajemnice brytyjskiej dyplomacji wymierzone były przeciwko hinduskiej religii, cenzurowały i zwalczały indyjskie ksiązki historyczne. Należy te sprawy odsłonić, tak aby prawdziwy miłośnik hinduizmu zrozumiał negatywną stronę tych publikacji i odrzucając je na zawsze zwrócił się w stronę świętych nauk religii Bharaty.

Wraz z rozwojem nauk o wszechświecie i teorii ewolucji intelektualiści uznali, że teoria stworzenia opisana w puranach i upaniszadach nie ma solidnych podstaw. Powinniśmy wiedzieć, że nasze pisma są przejawem tej samej duchowej mocy, która stworzyła wszechświat i stoi za prawdziwymi zasadami stworzenia i nauką o ewolucji. W rozdziale czwartym omówiono nauki zawarte w naszych pismach i zidentyfikowano doktrynalne minusy nowoczesnych nauk. W tej części opisano również: dzieje Bharatwarszy od momentu stworzenia naszego Brahmy 155,52 miliardów lat temu, nieprzerwany rozwój cywilizacji Bharaty począwszy od 1900 milionów lat wstecz oraz opartą na bezspornych dowodach szczegółową chronologię okresu od 3228 p.n.e. do roku 1947 n.e.

W części drugiej niniejszej ksiązki opisano stworzenie Brahmy według Bhagawatapurany, świętość historii i odniesień w puranach, motyw przewodni naszych najważniejszych pism, filozofię naszych dżagatguru i aczarjów, oraz zwięźle omówiono święte osoby oraz najważniejsze indyjskie religie. Pod koniec kompleksowo omówiono sanatanadharmę i najprostszą uniwersalną drogę do poznania Boga, którą objawił sam najwyższy Bóg Kryszna. W zwięzły, encyklopedyczny sposób zwarto w tej książce kompendium wiedzy o religii hinduistycznej (bharatija), pismach, historii i ich świętości.

Źródło: H.D. Swami Prakashanand Saraswati, The True History and the Religion of India.

http://encyclopediaofauthentichinduism.org/

(697)