Darszan: Śri Dhameśwar Mahaprabhu ze świątyni Bari z Koladwipy

Śri Dhameśwar Mahaprabhu Bari Temple na wyspie Śri Koladwipie w Śri Mayapurdhamie (Navadwipa)

Wykonane z drzewa nim bóstwo Śri Gaurangi Mahaprabhu, które należało do Śrimati Wisznupriji (żona Pana Gaurangi), wielbiła je przez 80 lat po przyjęciu przez niego sannjasy. Śrimati Wisznuprija miała 16 lat kiedy Gauranga Mahaprabhu odszedł i wtedy zaczęła wielbić bóstwo tak jakby był to jej mąż. Robiła to aż do swego odejścia w wieku 96 lat. Ręce Mahaprabhu są skierowane ku przodowi, a dłonie ku górze. Ta pozycja oznacza „Jestem Twój”. Obok znajdują się również drewniane buty które używał Pan Ćajtanja. Podarował on je Śrimati Wisznupriji przed odejściem.

Po przyjęciu sannjasy przez Pana Ćajtanję, Śrimati Wisznuprija zawsze pozostawała w domu, za wyjątkiem porannej kąpieli w Gangesie, na która udawała się wraz z Matką Saczi. Kiedy wielbiciele przychodzili na prasadam widzieli jedynie stopy Śrimati Wisznupriji, nigdy nie widzieli jej twarzy, nigdy nie słyszeli jej głosu. Cały czas pochłonięta była powtarzaniem świętych imion.

Zwykła kłaść dwa gliniane garnki po każdej swojej stronie. Jeden z nich był pusty, a w drugim był ryż. Kiedy skończyła intonować jedną rundę świętych imion na dźapasie (japas) przekładała jedno ziarno do pustego garnka. Kontynuowała swoja praktykę powtarzania imion tak długo, aż wszystkie ziarna były w drugim garnku. To trwało zazwyczaj 3/4 całego dnia. Nastepnie z tego ryżu gotowała posiłek i ofiarowała płacząc. Całymi dniami i nocami powtarzała:

hare kryszna hare kryszna kryszna kryszna hare hare
hare rama hare rama rama rama hare hare

Po odejściu Mahaprabhu ich sługa Isan Thakur opiekował się Śrimati Wisznupriją i Matką Saczi. Zawsze był tam także obecny Wamsiwadana Thakur. Kiedyś we śnie Pan Ćajtanja polecił jej ukazał miłosierdzie względem Śriniwasa Aćarji. Przepełniona głębokim uczuciem położyła swoje stopy na głowę Śriniwasa. Po jej odejściu bóstwem opiekował się oddany sługa Wamsiwadana Thakura (inkarnacja fletu Pana Kryszny). To on ustanowił wielbienie Śri Dhameśwara Mahaprabhu jako Prannawallabha – „umiłowany Wisznupriji”

Wejście do świątyni