Świadomość Boga a świadomość społeczna.

Uczeń: W poszukiwaniu duchowej prawdy można przyłączyć się do jakiejś organizacji religijnej w nadziei, że przyczyni się to do postępu na ścieżce do najwyższego celu życia. Zdarza się jednak, że po jakimś czasie sekciarskie intrygi stają się przeszkodą na tej drodze. Okazuje się, że w społeczeństwie pragmatyzm góruje nad duchowymi ideami. Kiedy odczuwa się potrzebę dalszego poszukiwania, przełożeni mówią, że nigdzie nie da się znaleźć wyższej prawdy. Zdarzają się też groźby, że jeśli ktoś opuści organizację, narazi się na poważne skutki. Stanie się wyrzutkiem napiętnowanym jako heretyk za to, że postąpił zgodnie z tym, co szczerze uważa za ideę, na której zbudowana została owa organizacja. Czy osoba taka powinna zaryzykować i opuścić organizację, nie zważając na rady swoich bezpośrednich przełożonych, czy też powinna raczej pozostać w jej strukturach?

Śrila Śridhara Maharadźa: Postęp oznacza odrzucanie i przyjmowanie na nowo. Tak oto, kiedy dochodzi do konfliktu między względnym punktem widzenia a stanowiskiem absolutnym, należy odrzucić to co względne na rzecz absolutnego. Załóżmy, że jesteś Amerykaninem, ale w sercu jesteś socjalistą. Na co dzień będziesz żył w harmonii z tą ideą jako Amerykanin, ale kiedy zaistnieje konflikt między socjalistami a kapitalistami, po której staniesz stronie: kapitalistów czy socjalistów? Masz poglądy socjalistyczne. Mieszkasz jednak w kraju, w którym większość stanowią kapitaliści. Dopóki nie pojawi się konflikt między tymi dwoma obozami, nie ma problemu, ale po czyjej stronie staniesz, gdy dojdzie do sporu? W głębi serca uważasz się za socjalistę, ale w imię pokoju i dla dobra państwa możesz postanowić, że nie będziesz tego wyrażać na zewnątrz. Załóżmy jednak, że jesteś zagorzałym socjalistą. Będziesz starać się dochować wierności idei, czystości swojej wiary w socjalistów. Wtedy zdecydujesz się opuścić kraj, by przyłączyć się do socjalistów.

Zatem aspekt absolutny i aspekt względny to dwie odrębne kategorie interesów. Sprawy absolutne są dla nas ważniejsze. Musimy być wierni swojemu własnemu kredo. Zdarza się, że trzeba porzucić swoje akcesoria, kiedy przestaną być już potrzebne. Dlatego nawet w samej koncepcji czystości ruchu świadomości Kryszny, w kredo gaudijawisznuizmu mamy do czynienia z czystością i formą. Forma jest niezbędna, gdyż w sposób ogólny pomaga mi utrzymać swój obecny status. Jednocześnie koncepcja idei wyższej będzie zawsze motywować mnie do postępu, popychać naprzód i gdziekolwiek się udam, muszę wybierać wyższy wzór, wznioślejszą ideę. Życie duchowe to postęp, a nie stagnacja. Rozumiesz?

Uczeń: Tak.

Tekst pochodzi z przygotowywanej książki B.R.Sridhary Maharadźa „Śri Guru i jego łaska” w tłumaczeniu Iwony Szuwalskiej 

(273)